Τα γιατροσόφια της γιαγιάς είναι καταπραϋντικά   
 
 
 
Σήμερα αναζητούμε την εύκολη λύση, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να πιέσουμε τον γιατρό να μας γράψει φάρμακα χωρίς να χρειάζονται

 
ΤΑ ΝΕΑ , ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΜΑΡΘΑ ΚΑΪΤΑΝΙΔΗ

Σταγόνες με αλατόνερο για το μπούκωμα, ποδόλουτρο με αλάτι για να πέσει ο πυρετός, ζεστό τσάι με ρίγανη για τον βήχα... Οι ιώσεις του χειμώνα που μας ταλαιπωρούν δεν γιατρεύονται με τα αντιβιωτικά που καταναλώνονται στη χώρα μας με τη σέσουλα, όπως τονίζουν οι ειδικοί. Αντίθετα, κάποια από τα γιατροσόφια της γιαγιάς που περνούν από γενιά σε γενιά έχουν καλύτερα αποτελέσματα αφού καταπραΰνουν τα συμπτώματα της γρίπης!

Oι μυστικές συνταγές των παλαιοτέρων αποτέλεσαν την αφορμή για τη δημιουργία αρκετών σύγχρονων φαρμάκων όπως υπογραμμίζουν οι φαρμακολόγοι. «Κάποτε οι άνθρωποι μασούσαν τη φλούδα ιτιάς για να τους πέσει ο πυρετός. Τι κρυβόταν πίσω από αυτή τους τη συνήθεια; Η ασπιρίνη, αφού οι επιστήμονες ανακάλυψαν χρόνια μετά πως στον εξωτερικό φλοιό του δέντρου κρύβεται μια χημική ουσία, η σαλικίνη, βασικό συστατικό της σημερινής ασπιρίνης», τονίζει στα «ΝΕΑ» ο παθολόγος- κλινικός φαρμακολόγος, διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Αναστάσιος Σπαντιδέας.

Τα παραδείγματα ωστόσο της λαϊκής- ιατρικής σοφίας δεν σταματούν εδώ. «Το τσάι με τη ρίγανη βοηθά σημαντικά στον βήχα, ενώ ο ευκάλυπτος είναι γνωστός για τις αποσυμφορητικές ιδιότητές του. Αυτές τις πρακτικές τις προτείνουμε και εμείς στους ασθενείς μας, αφού αφενός δεν υπάρχει περίπτωση να τους βλάψουν και αφετέρου έχει διαπιστωθεί από την εμπειρία πως λειτουργούν καταπραϋντικά», προσθέτει ο κ. Σπαντιδέας.

Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν θα πρέπει να σαστίσει κανείς εάν ο ωτορινολαρυγγολόγος, αντί να τον στείλει κατευθείαν στο κοντινότερο φαρμακείο, του προτείνει να βάλει το μπρίκι στην κουζίνα και να βράσει αμέσως νερό. Ο λόγος; «Οι γαργάρες με χλιαρό χαμομήλι και μαγειρική σόδα ή με σόδα και οξυζενέ, καταπολεμούν τις φλεγμονές στον λαιμό».

Όσο για τις εντριβές με οινόπνευμα, είναι ακόμη ένα γιατροσόφι που οι γιατροί το παραδέχονται. Η χρήση των αναψυκτικών τύπου κόλα επίσης βοηθά στην περίπτωση που κάποιος υποφέρει από διάρροια.

Παρ΄ όλα αυτά, οι ειδικοί εφιστούν την προσοχή των πολιτών ενώ παράλληλα υπογραμμίζουν πως είναι απαραίτητο να συμβουλεύονται σε κάθε περίπτωση τον γιατρό τους. «Κάποιες από αυτές τις παλιές θεραπείες ήταν σοφές. Σήμερα όμως αναζητούμε την εύκολη λύση, έστω κι αν αυτό σημαίνει να πιέσουμε τον γιατρό να μας γράψει φάρμακα ακόμη κι όταν είναι αχρείαστα. Στη γρίπη για παράδειγμα δεν πρέπει να δίνεται αντιβιοτικό. Πολλά υγρά, ξεκούραση και πορτοκαλάδες- αυτό είναι το τρίπτυχο για να γίνει κανείς καλά», λέει ο καθηγητής Φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Νίκος Χούλης.

Χρειάζεται προσοχή με τα βότανα

Τα βότανα δεν είναι πάντα τόσο θεραπευτικά όσο πιστεύουν οι περισσότεροι. Σύμφωνα με μελέτη του Τμήματος Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, οι καταναλωτές πρέπει να κρατούν μικρό καλάθι όταν ακούν πολλές υποσχέσεις.

Ειδικότερα, οι ερευνητές οι οποίοι επισκέφτηκαν 18 καταστήματα που εμπορεύονται βότανα διαπίστωσαν ότι σε αρκετές περιπτώσεις οι έμποροι προτείνουν το ίδιο βότανο για δύο ακριβώς αντίθετες παθήσεις. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της λεβάντας, που κατά τους καταστηματάρχες θεραπεύει τόσο την υπόταση όσο και την υπέρταση




Θέμα δημοσίευσης:   
 
 
 
 
womenonly.gr
Χαριτωμένη Βοντα

Από τις βεντούζες ως το τζίνσενγκ, τα γιατροσόφια είναι η υλοποίηση της επιθυμίας του ανθρώπου (και ειδικά των γυναικών) να είναι αυτάρκης καινα τα βγάζει πέρα μόνος του χωρίς τη βοήθεια της επιστήμης. Κάποιες φορές τα καταφέρνει και μάλιστα με εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Τα γιατροσόφια είναι η εφαρμογή του κανόνα «δοκιμή και πλάνη».
Οι βεντούζες αποτελούν πανάρχαιο γιατροσόφι

Ξεκινούν από ένα τυχαίο, συνήθως, γεγονός:
ένα έγκαυμα από καυτό λάδι την ώρα που η παθούσα νοικοκυρά καθάριζε πατάτες, πιθανώς οδήγησε στην «ανακάλυψη» ότι η πατάτα λειτουργεί αναλγητικά.

Στη συνέχεια, ακολουθούν δοκιμές παντός είδους:
μετά το σουξέ της πατάτας, κάποιος έβαλε πατάτα ή γιαούρτι και στο ηλιακό έγκαυμα και πέτυχε ανάλογο αποτέλεσμα, ενώ κάποιος άλλος έβαλε οδοντόπαστα και δροσίστηκε, τουλάχιστον στην αρχή...

Τα νέα εξαπλώνονται από στόμα σε στόμα: «Αν ξανακαείς στην κουζίνα, βάλε γιαούρτι και θα με θυμηθείς!». Τελικά, επιβιώνουν τα γιατροσόφια που όντως λειτουργούν (πατάτα, γιαούρτι) και φθίνει η φήμη των αναποτελεσματικών, ή βλαπτικών (η οδοντόπαστα στο έγκαυμα όχι μόνο δεν βοηθάει, αλλά μπορεί να ερεθίσει ακόμα περισσότερο, ειδικά αν έχει μέντα, δυόσμο κ.λπ).
Μπαχάρια και βοτάνια υπόχονται να θεραπεύσουν!

Σε ανάλογη λογική βασίζεται και η επιστήμη: η μεγαλύτερη, ίσως, ανακάλυψη του 20ού αιώνα, η πενικιλίνη, από τον Αλεξάντερ Φλέμινγκ, ξεκίνησε όταν μούχλιασε κατά λάθος ένα σημείο της επιφάνειας όπου μελετούσε καλλιέργεια σταφυλόκοκκου. Κι εδώ εγείρεται το ερώτημα: εφόσον η βάση τους είναι κοινή, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην επιστήμη και τη λαϊκή ιατρική σοφία; Η απάντηση είναι απλή. Η πρώτη ψάχνει το γιατί υπάρχει αποτέλεσμα, ενώ η δεύτερη αρκείται στο ότι υπάρχει.

Οι αριθμοί είναι εντυπωσιακοί: ο βελονισμός, αναπόσπαστο κομμάτι της ιατρικής παράδοσης της Απω Ανατολής, υπάρχει πάνω από 6.000 χρόνια (αναφέρεται σε γραπτά κείμενα του 2.500 π.Χ., αλλά θεωρείται πως εφαρμοζόταν από το 4.000 π.Χ.), η ινδική Αγιουρβέδα χρονολογείται από το 3.000 π.Χ., τα καταγεγραμμένα, από την αρχαιότητα έως σήμερα, ευεργετικά βότανα της κινέζικης ιατρικής είναι περισσότερα από 5.500.

Ολα ξεκίνησαν από τo μυαλό των προϊστορικών ανθρώπων. Οι βεντούζες είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα: για τους πόνους του σώματος θεωρούνταν υπεύθυνα τα κακά πνεύματα, και η τεχνική του ρουφήγματος ?με το στόμα ή διάφορα σκεύη- που μετεξελίχθηκε στις γνωστές μας βεντούζες, ξεκίνησε ακριβώς για να βγει το κακό από το σώμα του ασθενούς.

H παρατήρηση, η περιέργεια και τα λάθη οδήγησαν στην εξέλιξη ενός είδους πρακτικής ιατρικής, στην οποία κάθε πολιτισμός ενσωμάτωσε τα χαρακτηριστικά της φιλοσοφίας και του τόπου.

Η μαστίχα είναι μια τέτοια περίπτωση.Tο μαστιχόδεντρο φύεται αποκλειστικά στη νότια Χίο και κάθε προσπάθεια να μεταφυτευθεί οπουδήποτε αλλού, ακόμα και σε άλλη περιοχή της Χίου, έχει αποτύχει.Θεωρείται το ελληνικό «μαγικό βοτάνι», με πολυάριθμες ιδιότητες και αντιφλεγμονώδη δράση. Μάλιστα, έως τον 19ο αιώνα χρησιμοποιόταν ως προικώο, με αξία ανάλογη του χρυσού. Ακόμα και σήμερα, οι παλιοί συστήνουν την κατανάλωση μαστίχας καθημερινά για άμεση μείωση των ενοχλήσεων στο στομάχι.

Για πολλά χρόνια, τα γιατροσόφια εξελίχθηκαν σε όλες τις κοινωνίες, λαμβάνοντας θέση ως -σχεδόν- επίσημη ιατρική πρακτική σε πολλές από αυτές. Παράλληλα αναπτύχθηκαν και τεχνικές όπως η χειρουργική και η οδοντιατρική. Αυτά μέχρι και τον 6ο αιώνα μ.Χ., οπότε η επίδραση του Κλήρου στη Δύση έκοψε της σχετικές ενασχολήσεις και η υγεία πέρασε για έξι αιώνες στα χέρια του Θεού: είναι χαρακτηριστικό πως η χειρουργική απαγορεύτηκε με εκκλησιαστικό διάταγμα τον 11ο αιώνα! Τότε δημιουργήθηκε η ειδικότητα του κουρέα-χειρουργού, η οποία παρέμεινε κραταιά, παρά τον διαχωρισμό που έγινε με βασιλικό διάταγμα τον 15ο αιώνα, μέχρι και τις αρχές του 19ου αιώνα. Ετσι, πολλές μικροεπεμβάσεις, οδοντιατρικού, κυρίως, χαρακτήρα, γίνονταν από κουρείς. Διάσημη μορφή του χώρου ο «Δαιμονικός Κουρέας της οδού Fleet». Η ταινία «Sweeney Todd» του Τιμ Μπάρτον με τον Τζόνυ Ντεπ στον ομώνυμο ρόλο, αφηγείται την ιστορία ενός κουρέα-serial killer που έζησε στο βικτοριανό Λονδίνο και εικάζεται πως ήταν υπαρκτό πρόσωπο.

Επιστροφή στις ρίζες

Η αναγέννηση έβαλε πολλά πράγματα στη θέση τους, μεταξύ άλλων την ιατρική πρακτική και έρευνα, που μπήκαν πλέον σε εντελώς διαφορετικές βάσεις.> ε τον Λεονάρντο ντα Βίντσι να θέτει τις αρχές της ανατομίας τον 15ο αιώνα και πλήθος φωτισμένων μυαλών να ακολουθούν, τα πράγματα φάνηκε να παίρνουν τον δρόμο τους... Κάπου εκεί, όμως, η ισορροπία ξαναχάθηκε. Οι νεόκοποι «Περί την Ιατρικήν» επιστήμονες, τυφλωμένοι από τη «μοναδική» γνώση, απέρριπταν συλλήβδην τις παραδοσιακές πρακτικές και τα γιατροσόφια κάθε τύπου, πολλά από τα οποία όμως ήταν ριζωμένα στο συλλογικό ασυνείδητο ολόκληρων λαών για αιώνες.

Το εντυπωσιακό είναι πως σε πολλές κοινωνίες (και η ελληνική δεν αποτελεί εξαίρεση), ο πόλεμος ανάμεσα στην παραδοσιακή και την κλασική ιατρική δεν διεξήχθη σε περασμένους αιώνες: η διαμάχη του γιατρού-Ορέστη Μακρή με τη μαμή-Γεωργία Βασιλειάδου για την «κυριαρχία» στη συνείδηση των κατοίκων της Λεστινίτσας διαδραματίζεται σε ταινία που γυρίστηκε το 1958!

Τα τελευταία χρόνια, ο αέρας δείχνει να αλλάζει και πάλι, με τις παραδοσιακές μεθόδους-τεχνικές-θεραπείες να παίρνουν το αίμα τους πίσω. Οι ολιστικές μέθοδοι κερδίζουν οπαδούς και ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι είναι πλέον διατεθειμένοι να τις δοκιμάσουν. Οσο για τους γιατρούς, μπορεί να σας συστήσουν και οι ίδιοι ευκάλυπτο για το κρυολόγημα, γαρυφαλέλαιο για τον πονόδοντο ή καροτόζουμο για τις άφθες του στόματος.

Βοτανολογώντας

η σύγχρονη στροφή προς τα βότανα έχει οδηγήσει σε νεωτερισμούς, όπως τη διάθεσή τους σε σταγόνες, αναβράζοντα δισκία ή χάπια. Aπό τη «σταρ» της εποχής, την εχινάκεια, που δρα ενάντια στο συνάχι και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, πολλά βότανα και ρίζες επανέρχονται στο προσκήνιο για να μας χαρίσουν τις ευεργετικές ιδιότητές τους.

Mέντα: Για στοματική υγιεινή και τόνωση του οργανισμού.
Ταραξάκο: Αριστο αποτοξινωτικό, με χωνευτική δράση.
Λεβάντα: Για ευεξία και βελτίωση της συγκέντρωσης.
Δενδρολίβανο: Με μυοτονωτική δράση. Δρα και κατά της πιτυρίδας.
Καλέντουλα: Για τη θεραπεία δερματικών προβλημάτων και φλεγμονών.
Λουίζα: Δρα κατά της δυσπεψίας και της κατακράτησης υγρών.
Χαμομήλι, δίκταμο: Με καταπραϋντικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.
Φασκόμηλο: Για φλεγμονές του στόματος, του λαιμού, των αμυγδαλών και άφθες.
Τίλιο: Χαλαρωτικό, δρα κατά της αρτηριοσκλήρυνσης και της υπέρτασης.
Βήχιο: Xρησιμοποιείται για άσθμα, βρογχίτιδα, λαρυγγίτιδα, κοκίτη.
Τσουκνίδα: Eιδικό ίαμα για το παιδικό έκζεμα. Χρησιμοποιείται και ως στυπτικό.

Στην αγορά θα βρεις βότανα χύμα, σε ματσάκια ή συσκευασμένα ανά 30, 50 ή 100 γρ., ανάλογα με το είδος του βοτάνου (φύλλο, άνθος κλπ). Οι τιμές αλλάζουν ανάλογα με τον τόπο προέλευσης και το αν είναι βιολογικό ή όχι. Κάποιες ενδεικτικές τιμές είναι:

Δενδρολίβανο, άνθη λεβάντας, αρτεμισία, σπαθόχορτο: 1,50
Δυόσμος άγριος: 1
Δίκταμο, μελισσόχορτο, φύλλα μέντας, τίλιο 3-3,20
Τσουκνίδα, άνθος καλέντουλας, ταραξάκο, φασκόμηλο, λουΐζα 2,30 - 2,50
Χαμομήλι άνθος: 1,80 Βήχιο 2,90.

Διευθύνσεις:

«Μανδραγόρας» Γούναρη 14, Πειραιάς
«Αρκευθος» Γρυπάρη 138, Καλλιθέα
«Η Στοά των Βοτάνων» Γαμβέτα 6, Αθήνα
«Η Πηγή» Αγορά Μοδιάνο, Θεσσαλονίκη, «Κοσμάς» Βασ. Ηρακλείου 26, Θεσσαλονίκη

Βεντούζες, οι κλασικές

Από τις λίγες θεραπευτικές μεθόδους που έχουν ρίζες στην Προϊστορία. Ξεκίνησε από το ρούφηγμα με το στόμα δηλητηρίων και αγκαθιών, και εξελίχθηκε με τη χρήση εργαλείων και σκευών. Ο Ιπποκράτης εξέλιξε τη μέθοδο, συστηματοποίησε τη χρήση της για συγκεκριμένα προβλήματα υγείας και όρισε το μέγεθος και το σχήμα των βεντουζών όπως τις ξέρουμε σήμερα. Εφαρμόστηκαν ως θεραπευτική μέθοδος έως τον 19ο αιώνα, οπότε άρχισαν να παραγκωνίζονται από τη νέα, πιο «επιστημονική» ιατρική. Τα τελευταία χρόνια ανακάμπτουν δριμύτερες, αν και, τουλάχιστον στην Ελλάδα, ουδέποτε εγκαταλείφθηκαν ουσιαστικά.

Συστήνεται να αποφύγεις τους πειραματισμούς αν δεν γνωρίζεις την τεχνική: ο κίνδυνος να προκαλέσεις έγκαυμα, ακόμα και φωτιά από μια άτσαλη κίνηση δεν είναι αμελητέος. Αν θελήσειςνα τις δοκιμάσεις, ζήτα τη συμβουλή ειδικού, αφού ρωτήσεις και τον γιατρό σου, καθώς αντενδείκνυνται σε κάποιες περιπτώσεις (έντονες κράμπες, έλκη κ.λπ.).

Βιταμίνη C, η διαχρονική

Από το «πρέπει να τρως τρία πορτοκάλια την ημέρα, απαραιτήτως» (συμβουλή της γιαγιάς) και το «πιες μια πορτοκαλαδίτσα στα γρήγορα» (πίεση της μαμάς), φτάσαμε αισίως στο «πάρε μια C σε αναβράζον» (σύγχρονη γνωμάτευση διά πάσαν νόσον). Η βιταμίνη C αποδεικνύει την παντοδυναμία και τη διαχρονικότητά της, ακόμα και αν αλλάζει μορφή μέσα στα χρόνια. Οσο για τις πηγές της, το πορτοκάλι, αν και διάσημο, δεν είναι η καλύτερη.
Από τις πλουσιότερες είναι: πράσινες πιπεριές, ακτινίδια, φράουλες, βατόμουρα, όλα τα εσπεριδοειδή (λεμόνι, μανταρίνι κ.λπ.), μαϊντανός.
Γιατί το πορτοκάλι πήρε τα σκήπτρα; Μάλλον επειδή είναι πιο ευχάριστο όταν καταναλώνεται σε ποσότητα -πόση πιπεριά μπορεί να φάει ο άνθρωπος τη μέρα;
_________________
 
ΗΛΙΑΚΑ ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ

Για τα ηλιακά εγκαύματα τρίψτε μία πατάτα ωμή και κάνετε κατάπλασμα εκεί όπου πονάτε. Ακόμα, μπορείτε να καταπραΰνετε τον πόνο και τον ερεθισμό του δέρματος αν το αλείψετε με γιαούρτι ή αν κάνετε κομπρέσες με ένα μείγμα από 1/2 νερό και 1/2 ξίδι.

ΛΟΣΙΟΝ ΑΠΟ ΤΙΛΙΟ

Για να ανακουφίσετε το δέρμα σας από τον πόνο και τον ερεθισμό ενός ηλιακού εγκαύματος φτιάξτε αφέψημα με μία γεμάτη χούφτα τίλιο, σε 1/2 λίτρο νερό, και κάντε συχνά κομπρέσες.

 ΑΝ ΔΕΝ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΥΛΙΚΑ, ΤΟΤΕ ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΛΤΕΣ ΝΤΟΜΑΤΑΣ Η ΦΡΕΣΚΙΑ ΝΤΟΜΑΤΑ ΣΕ ΦΕΤΕΣ , ΑΠΛΩΣΤΕ ΚΑΙ ΑΦΗΣΤΕ ΝΑ ΕΝΕΡΓΗΣΕΙ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΙΧΝΗ & ΟΥΛΕΣ...!
_________________
 












ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΨΙΜΑΤΑ

Αν καείτε, αμέσως πιάστε το λοβό του αυτιού σας που βρίσκεται στην ίδια πλευρά με το κάψιμο, με τον αντίχειρα και το δείκτη σας και τσιμπήστε τον για 3 λεπτά. Αυτή η μέθοδος βελονισμού / σιάτσου απομακρύνει τον πόνο και αποτρέπει τη δημιουργία φουσκάλας.

Ακρως ενδιαφέρον , με ενδιαφέρει αφάνταστα!
 Ευχαριστούμε  δια την ανάρτηςη!
 

ΝΑΊ ΦΑΊΗ ,
ΤΟ ΈΧΩ ΚΑΙ ΕΊΝΑΙ ΠΟΛΎ ΣΟΎΠΕΡ!  ¨
Ολα αυτά που συνιστώ έχουν βάσει το αιθέριο έλαιο της λεβάντας.!
Επίσης στα μάλινα  βάλτε μπόλικα δαφνόφυλα ξερά  και στα χαλιά επίσης.
Στις γούνες και στα μάλλινα παλτα προσΘεστε  σπόρους από πιπέρι σε σακουλάκια.

Κάτι άλλο που το κάναμε στις Οδηγούς, και το πουλουσαμε και γινότενε ανάρμπαστο, ειναι ποτ πουρί είδικά  για τον χωρο στον  χωρο της ντουλάπας η τους ανοιχτούς  χώρους  σαν υπέροχο αποσμητικό, πολύ φυσικό, χωρίς χημικά.
Το φτιάχνουμε ως εξής:

ΠΑΊΡΝΟΥΜΕ ΈΝΑ  ΠΟΡΤΟΚΆΛΙ,Ή  ΜΑΝΤΑΡΊΝΙ ΚΑΙ 1 Ή 1 1/2  ΣΑΚΟΥΛΆΚΙ ΓΑΡΎΦΑΛΑ *ΜΟΣΧΟΚΆΡΦΙΑ), και τα μπήγουμε μέσα στο πορτοκάλι  στην φλούδα και σάρκα  του  Τα μπήγουμε πού κοντά  και σχηματίζουμε  καφέ χρώμα  μπαλλάκια. Τα βάζουμε  σε ενα τασάκι και τα αφήνουμε να στεγνωσουν,Όσο καιρό στεγνώνουν, μοσχομυρίζει το σπίτι και όλο το περιβάλον κανέλα και πορτοκάλι με την σπιρτάδα της φλούδας. Δεν σαπίζει  ποτέ ούτε μουχλιάζει. Αντίθετα στεγνωνει και ΞΕΡΑΊΝΕΤΑΙ όσο περνά ο χρόνος. ¨οταν στεγνωσει καλά  γίνεται ξερό και αναλαφρο και μοσχομυρίζει απαλά. Αυτή την μυρωδιά δεν χωνεύει ο σκώρος, και απομακρύνεται! Είναι ωραία σαν  διακοσμητικλα , αποσμητικά χώρου και εντομωαπωθητικά.
Φτιάξετε μπόλικα να έχετε... Γίνονται όλο τον χρόνο.'Εγώ τα φτιάχνω τα Χριστούγεννα τα βαζω  και σαν στολιδια,  και τα κρεμώ από τα φώτα σαν αποσμητικό που ο χώρος είναι κλειστός! Δοκιμάστε , είναι πολύ χρήσιμα.!!!!!!   Καλή επιτυχία!!!!!!!!

Κατ ΄αρχάς ο σκόρος τροφίμων είναι σαν λευκή πολύ μικρή άυλη  σαν διαφανής πεταλουδίτσσ, σαν μεγάλο κουνουπάκι φτερωτό.
Υπάρχουν ταινίες που κολάνε πετώντας, κολήστε τες στα καπάκια των ντουλαπιών της κουζίνας σας.

Τα βρίσκετε  σα σούπερ μάρκετς γενικά  στο εμπόριο από την εταιρία RAID σχετικά με αυτά σε πράσινο κουτί για <σκωρο των ντουλαπιων τροφίμων.>, Ειναι θαυματουργό!

Για τα άλλα που είναι στον τοιχο, είναι κάτι  έντομα που βγαίνουν κάθε Μαη  ιδίως στο μπάνιο! Λένε ότι είναι από τα δένδρα τις λεύκες! 
Αν όμως είναι στο ντουλάπι και είναι  σαν μικρά κατσαριδάκια καφέ σκούρα προς το μαύρο, τότε είναι από πολυκαιρισμένα ζυμαρικά , βότανα και ρύζια.

Αυτά πρέπει να τα φυλάτε σε αεροστεγή βαζάκια   γιάλινα, και μέσα  να βάζετε 1-2 φύλλα ξερής δάφνης.
Δεν θα σκουληκιάσουν ποτέ  ουτε θα γίνουν έντομα  τέτοια ποτέ.

Το ένα ατομο ητανε εγγυος! και καταλαβένετε;,,,,!

ΑΓΆΠΕΣ ΜΟΥ, ΚΟΡΙΤΣΆΚΙΑ ΜΟΥ!

Σας τις δημοσίευσα όλες, στην αρχική σελίδα  βρήτε και φτιάξτε όλα τα παράγωγα και υποπαράγωγα του αγαπημλενου σας παστουρμά!
Κατευθείαν από τον Ναστρεντίν Χότζα!

Κορίτσια μην παιδεύεστε και αναρωτιέστε :Σας δημοσιεύω τις συνταγές μου αμέσως. Α Μία είναι αυθεντική Αρμένικη, και οι άλλες δύο πολίτικες. Αλλά  πρώτα από όλα  η σωστή είναι ,με  ΚΑ ΣΕ ΡΙ , ΚΑΙ ΤΊΠΟΤΕ ΆΛΛΟ ΤΥΡΙ.  κατά τα άλλα περίορέξεως...κολοκυθοπιτα!Όσο για το λάδωμα απαραίτητο, και για να είναι τραγανό το φύλλο λίγο νισεστέ, στην ζύμη και στο άνοιγμα. Ποτέ  μα ποτέ α΄πο κάτω νερό!, Από επάνω μπορείτε να την αλείψετε με μείγμα νερουλάδι και γάλα εβαπορέ, ή μόνο με αυγό ή ασπράδι!. Μην γελιέστε.  Μαργαριτούλα σου στέλω παστουρμαδοειδείς συνταγές και δημοσίευσέ τες αν θέλεις  να φάτε  σήμερα .Φιλάκια.

Αν δεν κάνω λάθοσς είναι όλα  συνολικά 6, 2+2+2 ;

Μαζί πρέπει να έχουν τα 3 παιδιά και τα άλλα  ο καθλενας από 6.

Πηνελόπη Δέλτα! Φωτεινό αστέρει που μας οδηγεί!
Ευχαριστούμε φιλενάδα!

Παααααρα πολύ ωραίο φιλενάδα! Συγχαρητήρια!

Παιδιά μου,
Σας ευχαριστώ για τις ευχούλες σας,
Όσον αφορά τις ιδέες σας ε'ιναι όλες  υπέροχες  και πολύ  εφαρμόσιμες. 
Πεντανόστιμες όλες!.
Ιδίως της sgr η  ιδέα, δηλαδή μάντολες, ή φλερεντίνες, είναι μπουκιά και συγχώριο!
Και βέβαια θα κρατήσω κομμάτι για την vanessa μου, που μου ζήτησε, άν θέλετε κρατάω και για όλες σας, μόνο γράψτε μου που να σας τα στείλω τα κομμάτια σας.....
Σας φιλώ 
 πασταφλώρα 

ΛΟΙΠΌΝ ΝΑ ΤΟ ΠΆΡΗ ΤΟ ...ΠΟΤΆΜΙ!

Ο ΚΡΕΜΑΣΜΈΝΟΣ  ΤΡΑΓΟΥΔΆΕΙ ΤΟ  ...ΧΆΠΥ ΜΠΈΡΘΝΤΕΥ  ΣΤΟ ΛΙΟΝΤΆΡΙ ΚΑΙ ΑΥΤΌ ΣΒΉΝΕΙ ΤΟ ΚΕΡΆΚΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΊΓΕΤΑΙ ΤΟ ΣΧΟΙΝΊ....!!!!


ΕΙΠΑΤΕ ...ΤΙΠΟΤΑ ...?

Διεθνής Ημέρα Αδελφών Νοσοκόμων   
 
πηγη: εθνος



Στις 12 Μαΐου 1820: Γεννιέται στην Ιταλία η Φλόρενς Ναϊτινγκέιλ (το επίθετό της σημαίνει «αηδόνι»), Αγγλίδα που καθιέρωσε ιστορικά το λειτούργημα της νοσοκόμας ως επάγγελμα. Δημιούργησε σώμα αδελφών νοσοκόμων και προσέφερε τις υπηρεσίες της στον πόλεμο της Κριμαίας (1854-1856). Πέθανε το 1910. 

Η Florence Nightingale ήταν η πρώτη νοσηλεύτρια που έθεσε τις βάσεις της επιστημονικής νοσηλευτικής και κατέστησε το νοσηλευτικό έργο κοινωνικό λειτούργημα. Ήταν πρωτοπόρος στην περιποίηση των ασθενών και μεταρρυθμιστής των μεθόδων υγιεινής των νοσοκομείων εκείνης της εποχής. Οι διορατικές μεταρρυθμίσεις της, έχουν επηρεάσει τη φύση της σύγχρονης υγειονομικής περίθαλψης και τα γραπτά της συνεχίζουν να 'ναι ένας πόρος για τις νοσοκόμες, τους διευθυντές υγείας και τους αρμόδιους για το σχεδιασμό.


Κρατώντας μια λάμπα στο χέρι περπατούσε ανάμεσα στους διαδρόμους, προκειμένου να παρακολουθήσει την πορεία των ασθενών της και να τους παρηγορήσει, αν χρειαζόταν, ακόμα και τις μεταμεσονύκτιες ώρες.

Απέκτησε, έτσι το όνομα «η Κυρία Με Τη Λάμπα»

Πολλές φορές τις συμβούλευε τα εξής: "Η αληθινή περιποίηση είναι μια υψηλή κλήση, μια αξιότιμη κλήση. Αλλά πώς βρίσκεται η τιμή; Να εργαστείτε σκληρά κατά τη διάρκεια της κατάρτισής σας, να μάθετε και να κάνετε όλα τα πράγματα τέλεια. Η τιμή δε βρίσκεται στην τοποθέτηση, απλά στην περιποίηση ή στη στολή σας. Η τιμή βρίσκεται στην αγάπη της τελειότητας, της συνέπειας, στο να εργαστείτε σκληρά, στο να εργαστείτε υπομονετικά, στο να είστε έτοιμες να πείτε όχι «Πόσο έξυπνη είμαι» αλλά «Δεν είμαι ακόμα αντάξια και θα ζήσω για να αξίζω να κληθώ εκπαιδευμένη νοσοκόμα»"

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ: Δ': Η Αγία Με Τη Λάμπα

       Η Φλωρεντία, κόρη του εύπορου γαιοκτήμονα William-Edward Nightingale Embley και της Frances, γεννήθηκε στη βίλα Colombaia στη Φλωρεντία της Ιταλίας -από κει πήρε και τ' όνομά της- στις 12 Μαΐου 1820. Είχε και μια μεγαλύτερη αδελφή, την Παρθενόπη, που γεννήθηκε στη Νάπολη (που είναι το ελληνικό όνομα για την αρχαία πόλη), κατά τη διάρκεια του "μήνα του μέλιτος" του νεαρού εύπορου ζευγαριού στην Ευρώπη, που διήρκεσε 2 (!) ολάκερα χρόνια. Όταν το ζεύγος επέστρεψε στη Βρετανία, μοίρασε το χρόνο του στα δυο. Εγκαταστάθηκαν τους θερινούς μήνες στο Lea Hurst στο Derbyshire και το χειμώνα στο Embley Habshire. To πρώτο, είναι πια έν εγκαταλελειμένο σπίτι, ενώ το δεύτερο είναι σχολείο.     Σαν παιδί η Φλωρεντία είχε πολύ καλές σχέσεις με τον πατέρα της, ο οποίος ανέλαβε την εκπαίδευση αυτής και της αδελφής της. Καθώς ήταν απόφοιτος του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, παρέδιδε στα δυο κορίτσια μαθήματα ελληνικών, λατινικών, γαλλικών, γερμανικών, ιταλικών, ιστορίας, φιλοσοφίας και μαθηματικών. Η Φλωρεντία από μικρό παιδί είχε έφεση στη μελέτη, σε αντίθεση με την αδερφή της που υπερείχε στη ζωγραφική και τη ραπτική. Τα χρόνια πέρασαν κι η Φλωρεντία έγινε μια ζωηρή κι ελκυστική κοπέλα που εισέπραττε το θαυμασμό όλων. Η μητέρα της, αυταρχική γυναίκα, καθώς την έβλεπε να μεγαλώνει, το μόνο που σκεφτόταν ήταν να την αποκαταστήσει μ' ένα καλό σύζυγο, αλλ' αυτή είχε άλλες ανησυχίες.     

Το 1837, κατά τη διαμονή της στο σπίτι τους στο Embley, η Φλωρεντία άκουσε μια φωνή, τη φωνή του Θεού, όπως χαρακτηριστικά υποστήριζε, να τη καλεί να εργαστεί γι' αυτόν, χωρίς όμως ακόμα να ξέρει πως. Επειδή ήτανε πολύ κοινωνικό άτομο, άρχισε να κάνει πολλές επισκέψεις σε συγγενείς και φίλους στην ευρύτερη περιοχή. Όταν έτυχε να δει κι αρρώστους μεταξύ αυτών, έδειξε ενδιαφέρον. Ξεκίνησε να ερευνά νοσοκομεία της περιοχής κι αρρώστους και να προσπαθεί να βοηθήσει και τότε "είδε" πως ο Θεός την είχε καλέσει για να γίνει νοσοκόμα. Το 1844, ο θάνατος ενός άρρωστου σε κάποιο πτωχοκομείο του Λονδίνου, λόγω που 'ταν άπορος, προκάλεσε ένα μικρό σκάνδαλο κι η Φλωρεντία δέσμευσε την υποστήριξη του Charles Villiers -που μετά έγινε πρόεδρος- να καλύψει όταν βγει, το κενό στον Νόμο γι' αυτά τα θέματα, κι αυτό το περιστατικό εδραίωσε τη θέλησή της σ' αυτό που 'νιωθε πως είχε ταχτεί. Έτσι το 1845, αποφάσισε και το ανακοίνωσε στους γονείς της, που εναντιωθήκανε κατηγορηματικά στην απόφαση αυτή. Συνδέανε τη περιποίηση των ασθενών με τις γυναίκες της εργατικής τάξης κι επίσης, τον 19ο αιώνα, αυτή η εργασία δεν άρμοζε τάχα σε τόσο καλά μορφωμένες γυναίκες. Τέλος, επιμένανε, κόντρα στη δική της θέληση, πως ο ρόλος της έπρεπε να 'ναι, σύζυγος και καλή μητέρα κοντά σε κάποιον εξέχοντα γαμπρό της περιοχής.     

Οι προστριβές θα συνεχίζονταν ακόμα για κάμποσο, ενώ παράλληλα αποφασίζεται, να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι στην Ευρώπη το 1846, μαζί με δυο οικογενειακούς φίλους: το ζεύγος Charles & Selina Bracebridge. Οι τρεις τους ταξιδέψανε σ' Ιταλία, Αίγυπτο, Ελλάδα κι επιστρέψανε το 1850, μέσω Γερμανίας, όπου πρόλαβαν εκεί να επισκεφθούν το Νοσοκομείο του Πάστορα Theodor Fliedner που παράλληλα ήτανε και Σχολή Διακονίας, στο Kaiserswerth, κοντά στο Dusseldorf. Παρ' όλ' αυτά, η επιθυμία της ενισχύθηκε σε μια συνάντηση που είχε με την Elizabeth Blackwell -γιατρό στις ΗΠΑ- στο νοσοκομείο του Αγίου Βαρθολομαίου στο Λονδίνο. Την ίδια περίπου εποχή, αρνήθηκε να παντρευτεί τον πολιτικό, ποιητή και Βαρώνο Richard Monckton Milnes Houghton, που δήλωνε μαγεμένος μαζί της -τη φλερτάριζε από το 1847-, κόντρα στη θέληση της μητέρας της. Επίσης, γνωρίζεται με τον Sidney Herbert και αναπτύσσεται αμοιβαίο αίσθημα μεταξύ τους. Όμως εκείνος είναι ήδη παντρεμμένος κι έτσι συμφωνούν να μείνουν ισόβιοι φίλοι. Γνωριμία και φιλία, που όπως θα δούμε στη συνέχεια θα βοηθήσει και τους δυο.     

Τελικά, το 1851, ο πατέρας της της έδωσε την άδεια να γίνει νοσοκόμα. Έπειτα από ένα χρόνον απουσίας της λοιπόν, επιστρέφει ξανά για να καταρτιστεί ως νοσοκόμα, για τρεις μήνες στο Kaiserswerth. Ο πατέρας της, της είχε κόψει ένα επίδομα 500 λιρών, πράγμα που τη διευκόλυνε να ζει και να παρακολουθεί και τα μαθήματα, απρόσκοπτα. Δυο χρόνια αργότερα, στις 12 Αυγούστου 1853, διορίστηκε ως επιθεωρητής ενός νοσοκομείου στον αριθμό 1 της Harley Street, στο Λονδίνο, όπου και καθιερώθηκε.         

Tο Μάρτη του 1854 κηρύχτηκεν ο Κριμαϊκός Πόλεμος (Ρωσία εναντίον Τουρκίας, Βρετανίας και Γαλλίας). Το Σεπτέμβριο, βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις αποβιβαστήκανε στη Κριμαία και πέτυχαν μια νίκη στην Alma. Μέσα όμως σε μερικές εβδομάδες περίπου 8.000 άτομα πάσχαν από χολέρα κι ελονοσία, πράγμα που συντάραξε τη βρετανική κοινή γνώμη και προκάλεσε τη δημόσια κατακραυγή, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να αναγκαστεί ν' αλλάξει τον τρόπο δράσης που 'χε μέχρι τότε. Η Φλωρεντία προσφέρθηκε εθελοντικά κι ο φίλος της, Υπουργός Πολέμου πλέον, Sidney Herbert, που τη γνώριζε κοινωνικά, αλλά και μέσω της προσφοράς της από την Οδό Χάρλευ, την έστειλε στη Τουρκία, στα νοσοκομεία των μετόπισθεν. Εντός τριών ημερών έφυγε από την Αγγλία, επικεφαλής μιας ομάδας 38 νοσηλευτριών.     

Έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, στο Σκούταρι (προάστιο από την ασιατική μεριά της Πόλης), όπου υπήρχαν οι βρετανικές ιατρικές εγκαταστάσεις για τους στρατιώτες, στις 4 Νοέμβρη του 1854. Στην αρχή, οι γιατροί εκεί τις είδανε με σκεπτικισμό και δεν τους αναθέσανε καμμιά δραστηριότητα. Σε δέκα μέρες όμως, όταν φτάσανε καινούργιοι τραυματίες από τη μάχη του Inkermann, τις χρειαστήκανε και με το παραπάνω. Εκεί η νεαρή μαχήτρια, είχε ν' αντιμετωπίσει κάτι εξαιρετικά δύσκολο, καθώς τα στρατιωτικά νοσοκομεία βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση. Ήταν υπεύθυνη για την περίθαλψη πέντε χιλιάδων τραυματιών, που μέσα σε δύο μήνες διπλασιάστηκαν, ενώ οι νοσοκόμες που βρίσκονταν υπό την άμεση επίβλεψή της έφτασαν τις ογδόντα πέντε. Οι θάλαμοι ήταν γεμάτοι ποντίκια και ψύλλους κι η καθαριότητα σχεδόν ανύπαρκτη. Οι τραυματίες ήταν άπλυτοι, χωρίς σκεπάσματα, χωρίς κατάλληλη τροφή, φορούσαν ακόμα τις στολές του στρατού, που ήταν πολύ βρώμικες. Έπιπλα, ιματισμός και κλίνες δεν επαρκούσαν για την κάλυψη των άμεσων νοσοκομειακών αναγκών. Οι τραυματίες κείτονταν στους διαδρόμους, πάνω σε ψάθες, ανάμεσα στις ακαθαρσίες. Κάτω από τέτοιες συνθήκες εμφανίστηκαν αρρώστιες όπως τύφος, χολέρα και δυσεντερία κι έτσι μεγάλωσε το ποσοστό θνησιμότητας στους πληγωμένους στρατιωτες. Όμως, η Φλωρεντία ανέπτυξε καταπληκτική και ρηξικέλευθη δραστηριότητα που 'μεινε ιστορική.     

Χρειαζόταν, πράγματι, νοσηλεύτρια με ψυχικό σθένος και ξεχωριστή επιτηδειότητα για να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση. Έβαλε τους νοσοκόμους να καθαρίσουν τους ρυπαρούς θαλάμους και διαδρόμους και τις νοσοκόμες να κατασκευάσουν μαξιλάρια, στρώματα και ιματισμό για τους ασθενείς. Εγκατέστησε λουτρά, εξολόθρεψε τα έντομα και τα ποντίκια που μάστιζαν τα νοσοκομεία, προμηθεύτηκε νοσηλευτικό και φαρμακευτικό υλικό, φρόντισε για την αύξηση του αριθμού των γιατρών. Αργότερα, κατασκευάστηκαν μαγειρεία, πλυντήρια, καφενεία και δωμάτια για διάβασμα. Υπερνικώντας τα εμπόδια κατάφερε να μετατρέψει ένα χώρο τρόμου σε παράδεισο, όπου οι ασθενείς μπορούσαν να αναρρώσουν. Τέλος, η "κυρία προϊσταμένη" λειτούργησε και σαν... τραπεζίτης, φροντίζοντας να στέλνει τους μισθούς των στρατιωτών, πίσω στη πατρίδα και στις οικογένειές τους. Κέρδισε λοιπόν έτσι τον θαυμασμό, τη λατρεία και τον αμμέριστο σεβασμό των βρετανών στρατιωτών.     

Παρόλαυτά, οι ανώτεροι στρατιωτικοί υπάλληλοι και γιατροί αντιτέθηκαν στις απόψεις της σχετικά με τη μεταρρύθμιση των στρατιωτικών νοσοκομείων. Έβλεπαν με καχυποψία τις ενέργειές της, ερμήνευαν τα σχόλιά της ως επίθεση στον επαγγελματισμό τους και γενικά την έκαναν να αισθανθεί ανεπιθύμητη. Τελικά, κατάφερε να εξαλείψει τις αντιδράσεις αυτές, εφόσον σε ελάχιστο χρονικό διάστημα κατόρθωσε να περιορίσει τις κύριες αιτίες θνησιμότητας των τραυματιών (μολύνσεις, επιδημικές νόσους, κ.α.). Η ίδια περνούσε πολλές ώρες μέσα στους θαλάμους, μέρα και νύχτα, και δεν υπήρχε σχεδόν κανένας στρατιώτης που να μην τον είχε περιποιηθεί προσωπικά. Κρατώντας μια λάμπα στο χέρι περπατούσε ανάμεσα στους διαδρόμους, προκειμένου να παρακολουθήσει την πορεία των ασθενών της και να τους παρηγορήσει, αν χρειαζόταν, ακόμα και τις μεταμεσονύκτιες ώρες. Απέκτησε, έτσι το όνομα «η Κυρία Με Τη Λάμπα». Μέσα σε λίγους μήνες η Φλωρεντία κατάφερε να μειώσει τη θνησιμότητα από 40% σε 2,2%. Με την εργασία της απέδειξε πως η σωστή νοσηλεία μπορεί να σώσει ανθρώπινες ζωές και πως η νοσηλευτική είναι επιστήμη και τέχνη μαζί, που όποιος την ασκεί πρέπει να τη διδαχθεί και να την αγαπήσει.       

Με την ανάλυσή της η Φλωρεντία υποστήριζε ότι τα κοινωνικά θέματα μπορούν να μετρηθούν αντικειμενικά, να αναλυθούν μαθηματικά και να παρασταθούν γραφικά. Αυτό αποτελούσε μια καινοτομία για την εποχή: το να συλλέξει κάποιος στατιστικά στοιχεία, να τα ταξινομήσει σε πίνακα, να τα ερμηνεύσει και να τα αναπαραστήσει γραφικά. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι έθεσε τις βάσεις για την επιστήμη των εφαρμοσμένων στατιστικών. Επίσης, εκτός από τη συλλογή στοιχείων συστηματοποίησε και τις πρακτικές αρχειοθέτησης. Έτσι, μπορούσε να χρησιμοποιεί τα στοιχεία ως εργαλεία. Εφηύρε τα διαγράμματα που η στατιστική στην οποία αναφέρονται, εμφανίζεται σαν μια σφήνα σ' ένα κυκλικό διάγραμμα. Τέλος η είσοδος των γυναικών νοσοκόμων στα στρατιωτικά νοσοκομεία ήτανε πια γεγονός και μεγάλη πρόοδος, που οφειλότανε καθαρά σε κείνη.     

Την άνοιξη του 1855 επισκέφθηκε τη Σεβαστούπολη, όπου επίσης εργάστηκε για την ανακαίνιση και βελτίωση των νοσηλευτικών μεθόδων. Εκεί προσβλήθηκε από τον επικίνδυνο κριμαϊκό πυρετό, αλλά απτόητη συνέχισε το έργο της. Παρέμεινε στην Κριμαία και μετά τον τερματισμό του πολέμου (Μάρτης 1856), ωσότου κι ο τελευταίος 'Αγγλος τραυματίας γυρίσει στην πατρίδα του. Στις 16 Μαρτη διορίστηκε, επισήμως, ως επιθεωρήτρια του τομέα αδελφών νοσοκόμων όλων των στρατιωτικών νοσοκομείων. Επέστρεψεν όμως από τη Κριμαία στις 7 Αυγούστου του 1856, 4 μήνες μετά την υπογραφή της συνθήκης ειρήνης, αρνούμενη την επίσημη μεταφορά της στην πατρίδα, όπως κι οποιαδήποτε άλλη δημόσια υποδοχή. Ο λαός την υποδέχθηκε με τιμές εθνικής ηρωίδας, της έστησε μάλιστα κι άγαλμα στη Πλατεία Βατερλό. 'Ηταν εκείνο το διάστημα, η δημοφιλέστερη γυναίκα της Βρετανίας μετά τη βασίλισσα. Όμως αυτή είχε άλλα σχέδια. Τον Νοέμβρη του ίδιου χρόνου έπιασε δωμάτιο στο ξενοδοχείο Μπέρλινγκτον του Piccadilly στο Λονδίνο. Εκεί ήταν το κέντρο των επιχειρήσεών της, για την εκστρατεία στο να πείσει τη βρετανική κυβέρνηση να βελτιώσει την ιατρική περίθαλψη, τη διατροφή και τις συνθήκες διαβίωσης κι υγείας των βρετανών στρατιωτών. Όταν εκλέχτηκε πρόεδρος της υγειονομικής επιτροπής ο Sidney Herbert, εκείνη συνέχισε να κινεί τα νήματα παρασκηνιακά. Τονε στήριξε και τονε συμβούλευε πολλάκις.     

Για τις ανεκτίμητες υπηρεσίες της η αγγλική κυβέρνηση δημιούργησε το ταμείο Florence Nightingale, όπου ο αγγλικός λαός μπορούσε να καταθέτει τις δωρεές του κι αυτό είχεν αρχίσει από το 1855. Το 1860, για τη συμβολή της στις στατιστικές στρατού και τις συγκριτικές στατιστικές νοσοκομείων, η Φλωρεντία έγινε η πρώτη γυναίκα που εκλέχτηκε στη Στατιστική Υπηρεσία. Την ίδια χρονιά, στις 9 Ιουλίου 1860, χρησιμοποιώντας από το ταμείο, 45.000 στερλίνες, ιδρύει τη Σχολή Αδελφών Νοσοκόμων Nightingale, στο νοσοκομείο St. Thomas, που ήταν μια σχολή πρωτοποριακή στο είδος της σ' όλο τον κόσμο. Στη Σχολή αυτή οι μαθήτριες διδάσκονταν θεωρητικά, αλλά και πρακτικά τη Νοσηλευτική Τέχνη. Η κυρία Sarah Wardroper, έγινε Προισταμένη του νέου σχολείου. Οι νοσοκόμες συμμετείχανε σε σεμινάρια και λαβαίνανε μονοετή κατάρτιση που περιλάμβανε και μερικές διαλέξεις αλλά ήταν κυρίως πρακτική εργασία θαλάμων υπό την επίβλεψη της Αδελφής Θαλάμου. Η "Δεσποινίς Νάιτινγκέιλ", -όπως τη φωνάζανε πάντα οι μαθήτριές της- επέβλεπε προσωπικά τις επιδόσεις των σεμιναρίων καθώς και τις εκθέσεις των Θαλάμων. Από το 1872 ειδικά που αφιερώθηκε πιότερο στη Σχολή, και για 30 σχεδόν συναπτά χρόνια, έγραφε στη λήξη του διδακτικού έτους μια προσωπική επιστολή για τις αποφοιτήσασες, γεμάτη με συμβουλές κι ενθάρρυνση. Έπειτα τους απένειμε τα βιβλιάρια νοσοκόμας και τις καλούσε για τσάι. Πολλές από τις μαθήτριες αυτής της σχολής, γίνανε καλές και γνωστές νοσοκόμες στη πάροδο των ετών και πλαισιώσανε πολλά από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Βρετανίας αλλά κι άλλων χωρών, όπως Αυστραλίας, Καναδά, Νέας Ζηλανδίας, ΗΠΑ κλπ.     

Πολλές φορές τις συμβούλευε τα εξής: "Η αληθινή περιποίηση είναι μια υψηλή κλήση, μια αξιότιμη κλήση. Αλλά πώς βρίσκεται η τιμή; Να εργαστείτε σκληρά κατά τη διάρκεια της κατάρτισής σας, να μάθετε και να κάνετε όλα τα πράγματα τέλεια. Η τιμή δε βρίσκεται στην τοποθέτηση, απλά στην περιποίηση ή στη στολή σας. Η τιμή βρίσκεται στην αγάπη της τελειότητας, της συνέπειας, στο να εργαστείτε σκληρά, στο να εργαστείτε υπομονετικά, στο να είστε έτοιμες να πείτε όχι «Πόσο έξυπνη είμαι» αλλά «Δεν είμαι ακόμα αντάξια και θα ζήσω για να αξίζω να κληθώ εκπαιδευμένη νοσοκόμα»". Για τις απόφοιτες της Σχολής αυτής είχε συντάξει τον πρώτο όρκο της Διπλωματούχου Αδελφής Νοσοκόμου. Κάθε χρόνο αυξανόταν ο αριθμός των εκπαιδευομένων νοσοκόμων, με αποτέλεσμα μετά από 15 χρόνια όλα τα αγγλικά νοσοκομεία να 'χουν τουλάχιστον μια νοσηλεύτρια τύπου Nightingale. Όταν μια νοσηλεύτρια έφευγε από κοντά της για να αναλάβει ανεξάρτητη υπηρεσία, της έλεγε: "Θυμήσου πάντα ότι όπου βρίσκεσαι ο κόσμος θα παρακολουθεί και θα λεπτολογεί ό,τι κάνεις, όχι μόνο σαν νοσηλεύτρια, αλλά και σαν γυναίκα. Να προσπαθείς κάθε σου λέξη, κάθε σου πράξη να είναι στο ύψος της αποστολής σου, στο ύψος της γυναικείας σου μορφής". Ως δεύτερη, χρονολογικά, Σχολή θεωρείται η Σχολή του New England Hospital στη Βοστόνη της Μασαχουσέτης (1872) κι ως τρίτη στον κόσμο ιδρύθηκε στην Ελλάδα η Σχολή των Αδελφών του Ευαγγελισμού (1875). Επίσης, έπαιξε σπουδαίο ρόλο και στη μεταρρύθμιση των ασύλων.     

Από το 1865 εγκαταστάθηκε στον αριθμό 10 της οδού Mayfair στο Λονδίνο κι εκτός από μερικές μετακινήσεις στο Embley ή στο Lea Hurst ή στο σπίτι της αδερφής της στο Claydon, έζησε κει μέχρι το θάνατό της, ανάπηρη. Όμως, ποτέ δεν είχε αποδειχθεί ότι έπασχε οργανικά από κάποια ασθένεια, καθώς η αναπηρία της ήταν εν μέρει νευρωτική κι εν μέρει σκόπιμη. Η όρασή της άρχισε να εξασθενεί σταδιακά, ώσπου το 1901 τυφλώθηκε εντελώς. Το χρονικό διάστημα που έμεινε στο κρεβάτι, είχε τεράστια αλληλογραφία και πολλούς επισκέπτες. Προς αναγνώριση της σκληρής εργασίας της είχε τιμηθεί από τη βασίλισσα Βικτωρία (1883) με το βασιλικό Ερυθρό Σταυρό. Επίσης, το 1907 ο βασιλιάς της απένειμε το παράσημο Αξίας. Ήταν η πρώτη φορά που γυναίκα έπαιρνε αυτό το παράσημο.     

Στις 13 Αυγούστου 1910 και σ' ηλικία 90 ετών, πέθανε στο σπίτι της στο Λονδίνο. Πριν πεθάνει είχε εκφράσει την επιθυμία της να ενταφιαστεί στον οικογενειακό της τάφο, στο μικρό εξοχικό νεκροταφείο St. Margaret Church του East Yellow στο Χαμσάϊρ. Έτσι η προσφορά της βρετανικής κυβέρνησης για τον ενταφιασμό της στο Αββαείο του Γουεστμίνστερ (υψίστη τιμή), δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Η ημερομηνία της γέννησής της έχει οριστεί ως η διεθνής Ημέρα των Αδελφών Νοσοκόμων. Το 1912 θεσπίστηκε προς τιμήν της το μετάλλιο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, το οποίο δίδεται σε νοσοκόμες και νοσοκόμους που διακρίνονται στην άσκηση του λειτουργήματός τους. Στη πλατεία Βατερλό στο Λονδίνο υπάρχει ένα άγαλμά της. Ακόμα, η μορφή της κοσμεί ένα αγγλικό χαρτονόμισμα. Έχουν γυριστεί κινηματογραφικές ταινίες για τη ζωή της κι έχουν γραφτεί διάφορα βιβλία. Τέλος πρέπει να προστεθεί πως τουλάχιστον σε τρία από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Τουρκίας έχει δοθεί τ' όνομά της.     

Κάποια από τα γραπτά της που γνωρίζουμε είναι τα εξής: Για την πρακτική κατάρτιση των διακονισσών στο ίδρυμα Kaiserswerth στο Ρήνο (1851), Μια συμβολή στην υγειονομική ιστορία του βρετανικού στρατού κατά τη διάρκεια του πρόσφατου πολέμου με τη Ρωσία (1859), Σημειώσεις για τα νοσοκομεία (1859) κι επανεκδίδονται εντελώς διαφορετικές (1863), Σημειώσεις για την περιποίηση: Αυτό που είναι, και τι δεν είναι (1860) και διάφορα άλλα -περίπου 200 βιβλία.     

Τα γραπτά της μαζί με τις πράξεις της μας δίνουν μια ολοκληρωμένη αντίληψη για την υγειονομική περίθαλψη. Έχουν επηρεάσει το σύγχρονο υγειονομικό σύστημα και πολύ συχνά λαμβάνονται υπόψη απ' όλους όσους σχετίζονται με αυτό. Παράλληλα, όμως, μας παρουσιάζουν και την ηθική διαμόρφωση των ατόμων που ασχολούνται με ένα τέτοιο επάγγελμα-λειτούργημα. Αν δεν υπάρχει αυτή η ηθική διαμόρφωση, τότε τα πράγματα είναι ελλιπή, χωρίς βαθύτερο νόημα, χωρίς πραγματικό σκοπό, οπότε, και χωρίς το σωστό αποτέλεσμα.  Η Florence Nightingale ήταν η πρώτη νοσηλεύτρια που έθεσε τις βάσεις της επιστημονικής νοσηλευτικής και κατέστησε το νοσηλευτικό έργο κοινωνικό λειτούργημα. Ήταν πρωτοπόρος στην περιποίηση των ασθενών και μεταρρυθμιστής των μεθόδων υγιεινής των νοσοκομείων εκείνης της εποχής. Οι διορατικές μεταρρυθμίσεις της, έχουν επηρεάσει τη φύση της σύγχρονης υγειονομικής περίθαλψης και τα γραπτά της συνεχίζουν να 'ναι ένας πόρος για τις νοσοκόμες, τους διευθυντές υγείας και τους αρμόδιους για το σχεδιασμό.

Δεν θάχει πλάκα::::::::